EMPATİ

Empati, kişinin kendisini başkasının yerine koyarak, olaylara onun bakış açısından bakması

ve hissetmesi olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde empati kurmak veya empatinin önemini

anlamak pek mümkün olmuyor. Gerek zorlu hayat şartları gerekse bozulan psikolojiler son

dönemlerde empati yeteneğimizi her geçen azaltıyor.

Bebekler üzerinde yapılan incelemelere göre empati yeteneğimiz doğuştan yüksek olmasına

karşın uygun şartlarda hızla kaybedilebilen bir yetenektir. Empati ile insan ilişkileri gelişir.

İnsanlar arasındaki kavgalar azalır hatta zamanla yok olur. Aile içi empati ise, aile bireylerinin

karşısındaki insanı kendi yerine koyması anlamına gelir. Bu şekilde bireyler karşındakinin ne

tepki vereceğini bilir ve ona göre davranır.

•Bir insanın kendisini karşısındaki kişinin yerine koyarak, olaylara onun bakış açısıyla bakmaya

çalışması

•Karşısındakinin duygu ve düşüncelerini doğru olarak anlamak ve hissetmek

•Karşısındaki kişiyi anladığını o kişiye ifade etmek

Empati, birbirlerine manevi açıdan bağlı iki canlı arasında duygu ve ruhsal hallerin aktarılması

fenomenine ve bu psişik irtibata parapsikolojide verilen tanımdır. Kimilerine göre telepatik bir irtibat

şekli olarak sayılmaktaysa da telepatiden farkı, tanımından da anlaşıldığı gibi empatide düşünce ve

imaj aktarımının gerçekleşmemesidir.

Gözlem ve deneyler empati halinin anne ile çocuklar arasında ve ikizler arasında daha sıklıkla

gerçekleştiğini göstermiştir. Hayvanlar üzerinde yapılan deneyler, empati halinin özellikle ebeveyn ile

yavrular arasında gerçekleştiğini ortaya çıkarmaktadır.

Michigan Üniversitesi tarafından yapılan bir araştırmada, günümüzdeki üniversite öğrencilerinin 80’li

ve 90’lı yıllara göre %40 daha az empati kurdukları ortaya çıkmıştır. Günümüzde karşımızdaki kişiden

haberdar olmamıza sebep olan pek çok sebep vardır. Çağın hastalığı gibi görünen elektronik cihazlara

olan bağımlılık insanların duygularını giderek azaltmaktadır. Bu durum üzerinde düşünülmesi gereken

ciddi bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır.

Duygusal insanlar toplumsal bağlılığa inanırlar. Çünkü hayatta kalmak bir iş değildir ve siyasi, kendi

merkezli veya egoist olarak görülmemelidir. Hayatta kalmak sadece kalbimizin çarpmasından daha

fazladır.Onur duygusuna, saygıya sahip olmak, değerli hissetmek, özgür ve herkesin değerli olduğu

daha büyük bir parçanın parçası olmaktadır.

Gerçek empati budur: kendimizi başkasının yerine koyup, barış ve huzur dolu bir varlığı paylaşmaktır.

Bu zaman ve çaba gerektirecektir.